کاربرد استنت گذاری عروق کرونری
استنت ها به از بین بردن انسداد و درمان شریانهای باریک یا ضعیف کمک می کنند. پزشکان همچنین ممکن است استنت را در قسمتهای دیگر بدن برای کمک به عروق خونی مغز یا مجاری حمل ادرار و صفرا قرار دهند.
استنت معمولاً یک لوله فلزی مشبک بوده که البته نوع بافتی آن نیز موجود است. بعضی اوقات، پزشکان از استنت قابل جذب که آغشته به داروست به عنوان یک درمان موقت استفاده می کنند.
موارد استفاده استنت
یکی از معمولترین کاربردهای استنت، باز کردن عروقی است که انسداد دارند. پلاک (توده مسدود کننده در رگ) حاصل تجمع کلسترول، چربی و سایر مواد موجود در خون است. هنگامی که پلاک در جریان خون تشکیل میشود، به دیواره شریانها می چسبد.
با گذشت زمان، این تجمع، عروق را باریک کرده و مقدار خون تازه ای که میتواند به بدن برسد را محدود می کند.
ایجاد پلاک در شریانها یکی از علل بیماریهای عروق کرونر قلب است. با گذشت زمان، افراد مبتلا به تنگی عروق ممکن است متوجه علائم هشدار دهنده ای مانند درد قفسه سینه شوند. اگر مبتلایان به این بیماری تحت درمان قرار نگیرند، ممکن است در معرض خطر عوارض بیشتری مانند حمله قلبی یا سکته مغزی قرار بگیرند.
اگر رگ در معرض خطر از کار افتادگی یا انسداد مجدد باشد، پزشکان ممکن است استفاده از استنت را برای باز نگه داشتن آن توصیه کنند. پزشکان استنت را طی روشی تحت عنوان PCI یا آنژیوپلاستی انجام می دهند.
در طی آنژیوپلاستی ، پزشکان یک کتتر(یک لوله توخالی , بلند و منعطف) را درون شریان قرار میدهند. کتتر دارای یک بالون کوچک بوده که استنت در اطراف آن قرار گرفته است.
وقتی کتتر به نقطه انسداد میرسد، پزشک بالون را باد کرده، استنت منبسط شده و در جای خود قفل میشود. سپس پزشک کتتر را خارج کرده و استنت را در جای خود رها میکند تا شریان را باز نگه دارد.
پزشک بر اساس عواملی شامل اندازه رگ و محل انسداد تصمیم خواهد گرفت که استنت گذاری کند یا خیر.
پزشکان ممکن است از استنت برای موارد زیر استفاده کنند:
- رگهای خونی مغز یا آئورت که در معرض خطر آنوریسم یا انسداد هستند .
- نایژه های ریوی که در معرض آسیب هستند .
- مجاری ادرار که تنگ شده اند.
- مجاری صفراوی آسیب دیده یا تنگ
آشنایی با آنژیوگرافی عروق کرونری و مراحل انجام آن
سئو سایت توسط شرکت مهندسی کلینیک 24