استفاده طولانی مدت از استنت
اکثر استنت ها برای جلوگیری از بسته شدن رگ و عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی در شریان بطور دائم باقی میمانند. بعضی از استنتها موقت هستند و استنت جذبی هم نامیده می شوند.
پزشکان ممکن است از استنتهای آغشته به داروهای خاصی استفاده کنند که به توقف پلاک(توده مسدود کننده شریان) و یا جلوگیری از ایجاد آن در رگ کمک کند. این استنت ها بنام استنت دارویی هستند.
اگرچه یک استنت ممکن است علائمی مانند درد قفسه سینه را تسکین دهد، اما راهکاری برای سایر موارد اساسی مانند تصلب شرایین و بیماری عروق کرونر قلب نیست. حتی با وجود استنت، فرد مبتلا به این شرایط ممکن است لازم باشد برای جلوگیری از بروز عوارض بیشتر، اقدامات دیگری را انجام دهد.
پزشکان پس از قرار دادن استنت، اصلاحاتی در سبک زندگی را به بیمار توصیه می کنند تا از ایجاد مجدد پلاک در عروق جلوگیری شود.
این توصیه ها اغلب شامل موارد زیر است:
- یک رژیم غذایی سالم
- ورزش منظم
- حفظ وزن نرمال
- ترک سیگار و تنباکو
- کاهش استرس
استنتها معمولاً فقط بخشی از درمان هستند. پزشکان ممکن است برای سایر بیماریهای زمینه ای نیز دارو تجویز نمایند.
بهبود بعد از استنت گذاری
بیمار ممکن است تا یک هفته بعد از عمل به استراحت نیاز داشته باشد. یک استنت گذاری موفقیت آمیز باید علائمی مانند درد قفسه سینه و تنگی نفس را کاهش دهد.
بسیاری از افراد ممکن است طی یک هفته پس از استنت گذاری موفق، به کار و فعالیتهای عادی خود باز گردند. در طول دوره نقاهت، پزشکان داروهای ضد انعقاد خون را برای جلوگیری از تشکیل لخته خون در نزدیکی محل استنت تجویز میکنند. آسپرین یک داروی ضد انعقاد خون است که فرد باید بعد از قرار دادن استنت، به طور روزانه و دائمی از آن استفاده کند.
پزشکان همچنین ممکن است دارویی بنام مهار کننده P2Y را توصیه کنند. مهارکننده های P2Y شامل کلوپیدوگرل، تیکاگرلور و پراسوگرل هستند . آنها همچنین به فرد دستورات ریکاوری خاصی مانند اجتناب از انجام فعالیتهای شدید یا ورزشهای سنگین در حین بهبودی را میدهند.